“Var bir yaşanmamışlık sanki özünde, benim içimde ukde kalan” sözü insan psikolojisinde çok önemli bir sendrom olan “oral fiksasyon”u tarif eder.
“Oral fiksasyon” insanın ana vatanı çocukluğunda takılıp kalması, oraya hapsolması, o dönemden ileriye geçememesidir.
Hayat, namaz kılmak gibidir.
Hakiki namaz için tadil-i erkan ne ise, hayat için teenni odur.
Tekbirin, kıyamın, rüku, secde ve tahiyyatı hakkıyla yerine getirirseniz namaz namaz olur.
Hayatımızda böyle…
Damla kendini tamamlamadan nasıl düşmezse, hayatın etaplarında da biri tamamlanmadan diğerine geçilmez.
Geçilirse bir şeyler eksik kalır, noksan kalır, ukdeler oluşur, Gordion düğümü atılır ve oral fiksasyon gelişir.
İnsan en az 9 ay anne karnında tamamlanır ve dünyaya düşer.
Dört ayrı ayette Allah tarafından emredilen en az 24 ay annelerin bebeklerini emzirmeleri ve kendileri bırakana kadar anne sütünden kesilmemeleri istenir.
En az 24 ay annesini emen bebek oradan da, şefkatli, merhametli güven dolu kollardan dünyaya düşer.
7 yaşında kadar anne, baba, dede, nine, amca, teyze ve yakın akrabaların katkısıyla kişiliği tamamlanır ve gerçek anlamda hayat yoluna başlamıştır artık.
Çocuk hakkıyla tamamlamadığı ütün süreçler için tam anlamıyla bir bağımlılık oluşturur.
Yaşanmamışlıklar bir ömür boyu insanın geçmişe bağımlı kalmasını sağlar.
O bağımlılıklar anı, günü, zamanı tam anlamıyla anlamasını, yaşamasını engeller.
Ömrün her dakikasında bir kulunç gibi kasar hayatımızı…
O halde hayatımızın her aşamasını namazımız gibi tadili erkanla, teenni ile, her anın hakkını vererek yaşamak durumundayız.
Atladığımız ve ertelediğimiz her şeyin çok daha zor biçimde önümüze çıkacağını unutmayalım.
Çıplak doğup kundağa sarılarak başladığımız, yine çıplak ölüp sadece bir kefene sarılarak ayrılacağımız şu kısa dünya hayatında dua ve niyazımız şu ayet olsun:
“Ve şöyle niyaz et: “Ey Rabbim! (Gireceğim yere) doğruluk ve esenlik içinde girmemi sağla! (Çıkacağım yerden de) beni doğruluk ve esenlik içinde çıkar! Katından bana yardımcı bir kuvvet ver!” İsra; 17/80.
Node: Oral Fixation
The phrase “There is something that has not been experienced in its essence, it remains inside me” describes “oral fixation”, which is a very important syndrome in human psychology.
“Oral fixation” is the person's being stuck in his homeland in his childhood, being imprisoned there, not being able to go beyond that period.
Life is like praying.
What tadil-i erkan is to true prayer, teenni is to life.
This is how in our life…
Just as the drop does not fall before it completes itself, in the stages of life, one cannot pass before the other is completed.
If it is passed, something is missing, remains missing, ukdes are formed, Gordian knot is thrown and oral fixation develops.
A person is completed in the womb for at least 9 months and falls into the world.
In four separate verses, mothers are asked to breastfeed their babies for at least 24 months and not to stop breastfeeding until they give up on their own.
The baby, who suckles its mother for at least 24 months, falls into the world from there, from tender, compassionate, trust-filled arms.
At the age of 7, his personality is completed with the contribution of his parents, grandparents, uncles, aunts and close relatives and he has started his life path in real terms.
The child literally creates an addiction for all processes that he does not complete properly.
The unexperienced makes one remain dependent on the past for a lifetime.
Those addictions prevent him from fully understanding and living the moment, the day, the time.
In every minute of our life, it turns our lives like a claw…
In that case, we have to live every stage of our lives with the amended way of praying, with the young, by giving every moment its due.
Let's not forget that everything we skip and postpone will be in front of us in a much more difficult way.
Let this verse be our prayer and supplication in this short worldly life, where we were born naked and started wrapped in swaddling clothes, and died again naked and left only by wrapping ourselves in a shroud:
“And pray: “O Lord! Let me enter (where I will enter) in righteousness and peace! Take me out (from where I will come out) in righteousness and peace! Give me a helping force from Yourself!” Isra; 17/80.