Kütük Çok Sahibi Yok

Anadolu’nun aile konferansı için çok defa gittiğim bir ilinde yaşadım “kütük” hikâyesini.

“Ailede Huzur İçin 9 S” başlıklı konferansımı tamamladım ve kitaplarımı imzalarken bir hanımefendi ile şu diyalog geçti aramızda.

İsmine kitap imzalarken;

“Hocam biz kadınlar aynı zamanda marangozuz, neden biliyor musunuz?” deyiverdi.

Cevabı tahmin ettim ama bizzat kendisinden duymak istedim ve;

“Neden kadınlar aynı zamanda marangoz hanımefendi? Merak ettim” dedim.

Hanımefendi son derece kendinden emin bir şekilde;

“Hepimiz bir kütükle uğraşıyoruz!” dedi.

Hanımefendi benim şahsımda bütün erkeklere kadınların uğraşmak zorunda kaldığı kütük yakıştırması yapmıştı.

İçimden, “Bir saatten fazla verdiğin konferansta iyi iletişim misaller vererek iddialı cümleler kurarsan imtihanın böyle şiddetli olur Cemil” dedim.

Derin bir nefes aldıktan sonra hanımefendiye;

“Çok önemli bir gerçeğe işaret ettiniz vaktiniz varsa şu imza sırası sona erdikten sonra bu “kütük” meselesini konuşalım dedim.

Hanımefendi   “olur hocam vaktim var, beklerim” dedi.

Konferans öğretmenevinde idi.

İmza bittikten sonra beni misafir eden ekibinde olduğu kalabalıkla Öğretmenevi lobisinde “kütük” meselesini konuşmaya başladık.

Hanımefendiye gayet yumuşak bir üslupla şu cümleleri kurdum:

“Biz erkekler Allah’ın size emaneti olarak ve O’nun en önde gelen isimlerinden olan, besmelede her zaman tekrar ettiğimiz “Rahim” isminden alan organınızda 9 ay 10 gün boyunca sizin sevgi-şefkat-muhabbet-merhamet-meveddet mesajlarınızla çekirdekten büyüyoruz. Doğuyoruz ve Rabbimizin Yüce kitabındaki Bakara, 2/233, Lokman, 31/14, Ahkaf, 46/15, Talak, 63/6 ayetlerde namaz gibi farz olarak emrettiği üzere siz hanımefendiler biz erkeklere sadece dünyanın en değerli gıdası olan “anne sütü” yanında; özgüven, sevgi, şefkat, merhamet, muhabbet ve meveddet aktarıyorsunuz. Sonrasında 5 yaşına kadar eteklerinizin etrafında sürekli “anne-anne” diye dolaşıyoruz. 5 yılın sonunda ve devamında ortaya bir “kütük” çıkıyorsa eserinizle gurur duyabilirsiniz” dedim.

Eğer hanımefendinin kurduğu cümleyi bir erkek/baba kursaydı ona da şöyle cevap verirdim.

“Sizi her açıdan tamamlayan bir hanımefendi ile nikâh ile ebedi bir yolculuğa çıktınız. Allah’ın her ikinize emaneti olan halifesi olan insanı rahme düştüğü anda 9 ay 10 gün boyunca eşinizi iki kişilik sevgi-şefkat-muhabbet ve meveddetle beslediniz, desteklediniz. Bebek doğdu. Rabbimizin Yüce kitabındaki Bakara, 2/233, Lokman, 31/14, Ahkaf, 46/15, Talak, 63/6 ayetlerde namaz gibi farz olarak emrettiği üzere siz eşinizin bebeğinize sadece dünyanın en değerli gıdası olan “anne sütü” yanında; özgüven, sevgi, şefkat, merhamet, muhabbet ve meveddet aktarabilmesi için gereken ekonomik, sosyal ve kültürel ortamı sağladınız. Onun bebeği dışında asla başka bir işle meşgul olmaması hususunda gereken bütün alt yapıyı kurdunuz. Sonrasında 5 yaşına kadar annesinin eteklerinizin etrafında sürekli “anne-anne” diye, sizin sırtınızda, boynunuzda, kucağınızda “baba-baba” diye dolaşarak büyüttünüz. 5 yılın sonunda ve devamında ortaya bir “kütük” çıkıyorsa eserinizle gurur duyabilirsiniz” derdim.

Şiddet, silsile halinde devam eden insanı canavarlaştıran bir duygu patlamasıdır.
Aileden başlayan okullarla devam eden eğitimin en temel amacı tutku-nefret uçları arasında gelip giden insanı hikmet-iffet-şecaat çizgisine yerleştirebilmektir.

Bu şiddet kısır-döngüsünün olmaması için toplumda başta anne-babalar herkese görevler düşüyor.

Ve bu işin %70’i ilk beş yıl içerisinde aile içerisinde oluyor ya da olmuyor.

Her olumsuzluk veya olumlu iş hikâye edildiğinde duyarlı insan,

“Kim var denildiğinde, sağına ve soluna bakmadan ben varım” diyebilmeli ve öz-eleştiri yapabilmelidir.

Rabbimiz toplumu ilgilendiren bir “iş” için “iş=iman” diyor.

“(Ey inananlar!) resulün (sizi) çağırmasını aranızda birbirinizi çağırmanız gibi tutmayın (saygıyla davetine koşun ve size izin verinceye kadar yanından ayrılmayın). Allah, arkadaşlarını siper ederek gizlice resulün yanından sıvışanları iyi bilir. Onun emrini çiğneyenler ya başlarına bir bela gelmesinden ya da acıklı bir azaba uğramasından korkmalıdırlar.” Nur, 24/63.

Bu ayetin manasında topluma yönelik bir iş olduğunda “banane” diyerek sıvışanların imandan nasiplerinin olmadığı açıkça zikredilmektedir.

İman varsa “ben buradayım” diyeceksin; iman varsa “imkân vardır” diyeceksin, “mücahit at sırtında ölür” inancıyla son nefes kadar durumdan vazife çıkarmaya devam edeceksin.

There Is No Owner For The Stump!

I lived the "log" story in a province of Anatolia that I have visited many times for family conferences.

I completed my conference titled "9 S's for Peace in the Family" and while I was signing my books, the following dialogue took place between me and a lady.

While signing a book with his name;

“Sir, we women are also carpenters, do you know why?” he said.

I guessed the answer, but I wanted to hear it from him personally and;

“Why are women also carpenter ladies? "I was wondering," I said.

The lady is extremely confident;

“We're all dealing with a log!” said.

The lady had compared me to all men as a log that women have to deal with.

I said to myself, "If you make assertive sentences by giving examples of good communication during the conference you give for more than an hour, your test will be so severe, Cemil."

After taking a deep breath, he said to the lady;

“You have pointed out a very important fact, I said, if you have time, let's talk about this "log" issue after the signature line is over.

The lady said, "Okay, sir, I have time, I can wait."

The conference was at the teacher's house.

After the signing was over, we started talking about the "log" issue in the Teacher's House lobby with the crowd, including the team that hosted me.

I said the following sentences to the lady in a very soft tone:

“We, men, as God's trust to you, grow from the core with your messages of love-compassion-affection-mercy-mercy for 9 months and 10 days in your organ, which is named after the name "Rahim", which is one of His most prominent names and which we always repeat in the Bismillah. We are born, and as our Lord commands in the verses of Al-Baqara, 2/233, Luqman, 31/14, Ahkaf, 46/15, Talaq, 63/6 in His Almighty book, as obligatory as prayer, you, ladies, are given to us men only along with "mother's milk", which is the most valuable food in the world. ; You convey self-confidence, love, compassion, mercy, conversation and blessings. Afterwards, until the age of 5, we constantly walk around your skirts saying "mom-mom". "If a "log" emerges at the end of 5 years and beyond, you can be proud of your work," I said.

If a man/father had said the same sentence as the lady, I would have answered him like this.

“You have embarked on an eternal journey by marrying a lady who completes you in every aspect. From the moment the human being, the caliph entrusted to both of you by Allah, was conceived, you nourished and supported your spouse with love-compassion-affection and blessings for 9 months and 10 days. The baby was born. As our Lord orders as obligatory as prayer in the verses of Al-Baqara, 2/233, Luqman, 31/14, Ahqaf, 46/15, Talaq, 63/6 in His Almighty book, you, your spouse, should give your baby only "breast milk", which is the most valuable food in the world; You have provided the necessary economic, social and cultural environment for people to convey self-confidence, love, compassion, mercy, affection and blessings. You have established all the necessary infrastructure so that she will never be busy with anything other than her baby. Afterwards, until he was 5 years old, you raised him with his mother constantly walking around your skirts saying "mom-mom" and on your back, neck, and lap "daddy-daddy". I would say, "If a "log" emerges at the end of 5 years and beyond, you can be proud of your work."

Violence is a series of emotional outbursts that turn people into monsters.

The main purpose of education, which starts with the family and continues with schools, is to place the person who oscillates between the extremes of passion and hatred, on the line of wisdom-chastity-courage.

Everyone in society, especially parents, has a responsibility to prevent this vicious cycle of violence.

And 70% of this work either happens within the family or not within the first five years.

When every negative or positive action is told, a sensitive person

One should be able to say, "When asked who is there, I am there, without looking to the right or left," and to be self-critical.

Our Lord says "work = faith" for a "work" that concerns society.

“(O you who believe!) Do not treat the Messenger's call (to you) as you call each other (run to his invitation with respect and do not leave him until he gives you permission). Allah knows well those who sneak away from the Messenger by using their friends as cover. Those who violate his command must fear that they will either suffer trouble or suffer a painful punishment.” Nur, 24/63.

In the meaning of this verse, it is clearly stated that those who run away by saying "banana" when something is done for the society have no share of faith.

If you have faith, you will say "I am here"; If there is faith, you will say "there is a possibility", and with the belief that "a mujahid dies on horseback", you will continue to take advantage of the situation until your last breath.