Doğa’dan Allah’a…

Allah, kendine yolculuk için çabalayan insanı marifet vadisinde uçan iki kanatlı bir kuş gibi yaratmıştır.

Kuşun bir kanadı aklı, diğer kanadı kalbi temsil etmektedir.

İlk kanadı akıl vurmakta diğerini kalp ve “kurbiyet” yolculuğu bu kanat çırpışları çerçevesinde devam etmektedir.

Vadinin bilinmeyen bir mesafesinde ise; “akrebiyet” başlamakta ve kuşun sadece kanatlarını ayarlayıp süzülmesi yetmektedir.

“Kurbiyet” nerede biter, “akrebiyet” nerede başlar bilinmez, bu kişinin kendi çabasına (Isra, 17/13) göre değişir.

Bu ulvi yolculukta Kur’an’ı Kerim’in misyonu bize doğanın, tabiat kitab-ı kebirinin kullanım kılavuzluğuna müracaat etmektir.

Kula düşen ayetlerinin sürekli olarak yaptığı tekrarlarla gösterdiği üzere; onların işaret ettiği doğanın inceliklerine tecrübe/taakkul/tefekkür/tedebbür/tezekkürle eğilmektir.

Aklın her çabası sezgi ile ilham ile desteklenecektir.

Akılla çalınan kapılar sezgiye sonuna kadar açılacaktır.

Akılla çıkan merdivenlerden sonra; sezgi için asansör/burak gönderilecek miraç yolculuğu tamamlanacaktır.

Bu yol isteyen, çaba gösteren, azmeden, doğayla (Allah’ın her an yenilenen ayetleriyle (Rahman, 55/29) hem hal olan kişilere kıyamete kadar açık bırakılmıştır.

Ömrünü özellikle primatlar yoğunluklu “doğa gözlemciliği” ne adayan bir hanım bakın yaşadığı “aydınlanma” yı nasıl aktarıyor.

“O öğleden sonra, sanki görünmez bir el perdeyi aralamış ve ben de kısa bir süreliğine böyle bir pencereden bakmışım gibiydi. Bir anlık "uzaktan bakış"la zamansızlığı ve sessiz bir coşkuyu tanımış, ana akım bilimin yalnızca küçük bir parçası olduğu bir gerçeği hissetmiştim. Ve bu vahyin hayatımın geri kalanında benimle olacağını, eksik hatırlanacağını ama her zaman içimde kalacağını biliyordum. Hayat sert, acımasız veya umutsuz göründüğünde beslenebileceğim bir güç kaynağı.

Sürekli olarak hayvanlara ve doğaya yaklaşıyordum ve bunun sonucunda kendime daha da yaklaşıyor, etrafımda hissettiğim manevi güçle daha da uyum içinde oluyordum. Doğayla baş başa kalmanın sevincini deneyimleyenler için daha fazla söze gerek yok; deneyimlemeyenler içinse, hiçbir kelimem, aniden ve beklenmedik bir şekilde gelen güzellik ve sonsuzluğun o güçlü, neredeyse mistik bilgisini tarif edemez.” Jane Goodall (1936-2025)

Her gün güneş yeniden doğar ve Allah’ın tazelenmiş ayetleri bizi kuşatır.

Gözü görene, kulağı, duyana, aklı çalıştırana, gönlü yücelere açana…

“Gerçek şu ki; Allah katında yaratıkların en kötüsü (tehlikelisi) aklını kullanmayan sağırlar ve dilsizlerdir.” Enfâl, 8/22.

Küfür doğanın bu güneş gibi parlak Allah’ı anlatan görüntüsüne perde çekmektir.

Gaflet, tabiatın bu muhteşem kokusuna burun kıvırmaktır.

İnkâr, bizi çepeçevre kuşatan ilahi musikiye kulak tıkamaktır.

Bir kar kristalini bile diğerine benzetmeyerek “tek ve bir olduğunu” bizim gözümüze sokan ilahi kudreti “görmezden gelen” ya da gördüğü halde üç günlük dünya için O’na kulluğun gereklerini yerine getirmeyen insanlar için aşk ile;

Yaşasın cehennem!

From nature to God…

God created the human being striving for a journey to Himself like a two-winged bird flying in the valley of knowledge.

One wing of the bird represents the mind, the other the heart.

The first wing beats the mind, the other the heart. The journey of "closeness" continues within the framework of these wingbeats.

At an unknown distance in the valley, "closeness" begins, and the bird simply needs to adjust its wings and glide.

Where "closeness" ends and "closeness" begins is unknown; this varies according to the individual's own efforts (Isra, 17:13).

The mission of the Holy Quran on this sublime journey is to consult the guidance of nature, the great book of nature.

As the servant's duty, as demonstrated by the constant repetition of its verses, is to attend to the subtleties of nature they point to through experience, understanding, contemplation, consideration, and consideration.

Every effort of the mind will be supported by intuition and inspiration.

The doors knocked with the mind will be opened wide to intuition.

After ascending the stairs with reason, the journey of ascension will be completed, with an elevator/burak sent for intuition.

This path is open until the Day of Judgment to those who are willing, who strive, who persevere, and who become one with nature (with God's ever-renewing verses (Rahman, 55:29)).

See how a woman who has dedicated her life to "nature observation," particularly focused on primates, describes the "enlightenment" she experienced.

"That afternoon, it was as if an invisible hand had parted the curtain, and for a brief moment, I had peered through such a window. In a momentary "distant view," I had experienced timelessness and a quiet ecstasy, and I had sensed a truth of which mainstream science is only a small part. And I knew this revelation would be with me for the rest of my life, imperfectly remembered but always within me. It is a source of strength I can draw upon when life seems harsh, cruel, or hopeless."

I was constantly drawing closer to animals and nature, and as a result, I was drawing closer to myself, more in tune with the spiritual power I felt around me. For those who have experienced the joy of being alone with nature, no more words are needed; for those who have not, no words can describe that powerful, almost mystical knowledge of beauty and infinity that comes suddenly and unexpectedly. Jane Goodall (1936-2025)

Every day the sun rises anew, and God's renewed verses surround us.

“Indeed, the most dangerous of creatures in the sight of God are the deaf and dumb who do not use their minds.” (Anfal, 8:22)

Unbelief is the act of veiling nature’s sun-bright image of God.

Unbelief is to draw a curtain to this sun-bright display of nature.

Heedlessness is to turn up one's nose at nature's magnificent fragrance.

Denial is to turn a deaf ear to the divine music that surrounds us.

For those who "ignore" the divine power that reveals to us its "unity and oneness" by not even comparing one snow crystal to another, or for those who see it but fail to fulfill the requirements of serving Him for three days in this world, with love:

Long live hell!

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?