Faraziye Hayatlar, Şimdi ve Burası

Günlü hayatta en çok kullanılan cümle kalıpları “faraziye” içeriklidir.

Şöyle olsaydı, böyle olurdu.

O coğrafyada yaşasam, filan dönemde bulunsam, senin/onun yerinde olsam, bir ... Bir olsam var ya… Falan, filan, mesela…

Oysa Allah’ın kâinata koyduğu imtihan kuralları eksiksiz adalet içerir ve kimsenin keyfi için asla değişmez.

Allah’ın verdikleri ve karşılığında istedikleri açısından Hz. Âdem’den son ölecek insana herkes mutlak manada “eşit”tir.

Allah, yumurta, domates, biber, soğan ve yağ verdiğinden en iyi “menemen” yapmasını isterken;

Kuzu eti, patlıcan, domates, soğan, biber, sarımsak, kuyruk eti, iç yağı verdiğinden yine en iyi “Tokat Kebabı” pişirmesini bekliyor.

Ona niye o malzemeler verildi, bana niye verilmedi demek sadece vakit kaybıdır.

Düşünce anlamında düne gitmek, yarına atlamak kabul edilebilir ancak bu işi sadece şimdiyi güçlü kılmak için yapılmalıdır.

Yaşadığımız hayatın en kuvvetli yeri, kalemiz ve her daim merkezimiz “şimdi” ve “burası” olmalı.

Şimdimiz kadar güçlüyüz, şimdimiz kadar üretkeniz, şimdimiz kadar başarılıyız.

Burasını yaşamalı, burasının hakkını vermeli, burasını güzelleştirmeliyiz, orası bizim kapsama alanımızda değil ve burasını güzelleştirdiğimizde emin olalım orası da güzelleşecek.

Ama dünya ahirette mutlu ve başarılı insanlar sadece şimdinin ve buranın hakkını verenlerdir.

Tabii şimdiyi yaşamak değerli olduğu kadar zordur da.

“Asıl önemli olan şu dur: ”Burası ve şimdi.” ”Şimdi” kesin olarak şimdidir. Biz, tam o anda ne mümkünse onu deneyimlemeye çalışırız. Bir geçmiş var olduğu için şimdiye sahip olduğumuzu düşünmenin anlamı yoktur. Bu “şimdi”, tam şu an . Gizemli bir yanı yok. Sadece “şimdi” çok basit, dosdoğru. Ve “şimdilik” ten bir şekilde her zaman bir aklın anlama yeteneği doğar. Şöyle ki gerçeklikle sürekli etkileşimdesinizdir. Teker teker, adım adım. Sürekli. Aslında biz her zaman müthiş kesinlikle deneyimleriz. Ama “şimdi” tarafından tehdit ediliriz. Bu yüzden geçmişe veya geleceğe atlarız. Hayatlarımızda var olan şeylere dikkatimizi yönelttiğimizde öyle zengin bir hayat sürüyoruz ki bütün bu seçimler her zaman vardır ama hiçbiri kendi başlarına kötü veya iyi değillerdir. Bizim yaşadıklarımız koşulsuz deneyimlerdir. Onlar üzerlerinde şöyle etiketlerle gelmezler: ”Bu kötü olarak değerlendirilir” ve ya ”Bu iyidir”. Biz onları yaşarız ama aslında onlara doğru dürüst önem vermeyiz. Aslında bir yerlere varacakmışız gibi düşünmeyiz. Bir mücadele gibi düşünürüz. Ölmeyi Bekleriz. İşte sorunda bu, bu “şimdi”ye hakkıyla güvenmemektir.

Aslında şimdi de yaşadığımız şey pek kuvvetli bir şey içerir. O kadar güçlüdür ki onunla yüzleşemeyiz. Bu sebeple her zaman geçmişten ödünç alır ve geleceği davet ederiz. Belki de bu yüzden dini ararız. Belki de bu yüzden sokaklarda uygun adım yürürüz. Belki de bu yüzden toplumdan şikayet ederiz. Belki de bu yüzden başkanlara oy veririz. Bu epeyce ironik, hatta çok tuhaf.” Choyyam Trunpa Rinpoche (1939-1987)

Şimdi neyiz, neredeyiz, ne durumdayız. Asıl önemli olan burasıdır.

Yani “dem bu demdir, dem bu dem.”

İnsanı geçmişle ve gelecekle meşgul ederek “şimdi” de sürekli mağlup etmek, oyalamak şeytan ve nefsin de en mühim taktiği, stratejisi olduğunu da unutmayalım.

Hypothetical Lives, Now and Here

The most commonly used sentence patterns in daily life are "supposition".

If it was like this, it would be like this.

If I lived in that geography, if I was in such a period, if I were in your/his place, if I were one... If I were one... Something like that, for example...

However, the rules of testing that Allah puts in the universe contain complete justice and never change for anyone's pleasure.

In terms of what Allah gave and what he wanted in return, Hz. Everyone is "equal" in absolute terms, from Adam to the last person to die.

While Allah wants him to make the best "menemen" because he has given eggs, tomatoes, peppers, onions and oil;

Since it gives lamb meat, eggplant, tomato, onion, pepper, garlic, tail meat and tallow, it expects to cook the best "Tokat Kebab".

It is just a waste of time to say why those materials were given to him and why they were not given to me.

In terms of thought, it is acceptable to go to yesterday, to jump to tomorrow, but this should only be done to make the present strong.

The strongest place in the life we ​​live, our castle and always our center should be "now" and "here".

We are as strong as we are now, as productive as we are now, as successful as we are now.

We should live this place, give it justice, beautify this place, it is not in our coverage area and let's make sure that when we beautify this place, it will be beautiful.

But happy and successful people in the world and the hereafter are only those who give the present and the here its due.

Of course, living in the present is as difficult as it is valuable.

“The main thing is this: ”Here and now.” “Now” is precisely now. We try to experience whatever is possible at that very moment. There is no point in thinking we have the present because there is a past. This is the "now", right now. There is nothing mysterious about it. Only “now” is very simple, straight forward. And from "for now" somehow always arises a mind's ability to understand. That is, you are in constant interaction with reality. One by one, step by step. Continually. In fact, we always experience awesome absolutely. But we are threatened by the "now". That's why we jump into the past or the future. When we focus our attention on the things that exist in our lives, we lead such rich lives that there are always choices, but none of them are good or bad in themselves. Our experiences are unconditional experiences. They do not come with labels on them that read: "This is considered bad" or "This is good". We experience them, but we don't really care about them properly. We don't really think like we're getting anywhere. We think of it as a struggle. We wait to die. That's the problem, not trusting this "now" properly.

In fact, what we are experiencing now contains something very powerful. It is so powerful that we cannot face it. That's why we always borrow from the past and invite the future. Maybe that's why we look for religion. Maybe that's why we march in the streets. Maybe that's why we complain about society. Maybe that's why we vote for presidents. That's pretty ironic, even weird." Choyyam Trunpa Rinpoche (1939-1987)

What are we now, where are we, how are we? This is what really matters.

In other words, "dem is this dam, dem is this dam."

Let's not forget that it is the most important tactic and strategy of the devil and the soul to constantly defeat and stall people in the "now" by keeping them busy with the past and the future.