Son cemre toprağa düşendir. Toprağın dört gözle yolunu beklediğidir. Koca bir yıl bu anı, bu tarihi, bu zamanı, bu kavuşmayı bekler toprak. Cemrenin toprakla buluştuğu an müjde anıdır aslında!
Toprak, vefanın...Toprak, hoş görünün...Toprak, anlayışın... Toprak, anlaşmazlıkların kalbidir.
Cemre toprağa düştüğünde; Ona gönül verenlerin yüzleri güler. Ağaçların, fidanların filizler verdiği, yaprağa, tomurcuklara, çiçeklere, güllere, sümbüllere, leylaklara dönüştüğü o günlerde kuşların cıvıltısı doldurur tüm dünyayı!
Dilerim, son cemre ayrılma değil el ele verme anıdır, barışma anıdır, konuşma ve anlaşma anıdır.
Dilerim gönüllere hoşgörünün ve anlayışın hâkim olacağı o güzel anların adıdır.