İnsan, Rabbinin ona bahşettiği “halife” sıfatını üzerinde taşıdığı sürece saygındır ve değerlidir.
Kısaca; insan ay, Rabbi ise Güneş gibidir.
Yaratıcısına yönelip O’nun esmasından ışıkları alıp yansıtan insan, “insan”dır.
Allah’ın esmasından gelen nurun yansıdığı aynanın insandaki yeri “gönül”dür.
Allah’ın nurunun gönülde yansıması onu tevazu sahibi yapar.
Yaratılmışların en alçak gönüllüsü topraktır.
Toprağa ne atarsanız atın o size en güzel şekilde değerlendirip iade edecektir.
Hatta bizim en necis gördüğümüz atıklarımız toprak için en faydalı gübre olarak bizim için değerlendirilmektedir.
Bu sebeple hadiste bildirilen “kulun rabbine en yakın olduğu yer” olan secde; aynı zamanda toprağa en yakın olduğumuz, toprakla bütünleştiğimiz yerdir.
İnsan Rabbi ile bağlantıyı kopardığında ise; nuru gider, topraktan uzaklaşıp egosuna/nefsine döner ve kendi karanlığına gömülür.
İblis karanlığı sever ve nursuz karanlığa gömülmüş insanı bütünüyle işgal eder.
Yaşadığımız hayatın akışında uyguladığımız değerler silsilesinde temel rehberimiz etrafımızda olmasına müsaade ettiğimiz insanların Allah’la samimi bağlantısı olmalı.
O bağlantı da en önemli ölçülerden birisi kişinin alçak gönüllü olmasıdır.
Rabbini ve kendini bilen isnada asla kendini beğenme (ucb), gurur ve kibir olmaz.
Bir insanda kendini beğenme, gurur ve kibir varsa o insan seccadeden kalkmasa da, her yıl umreye de gitse, gece teheccüd namazına kalkıyorum dese de, pazartesi Perşembe oruç tutsa da çevrenizden postalayın gitsin.
Gönlü zengin insanlarla donatın çevrenizi.
Fethi Gemuhluoğlu merhumun dediği gibi;
“Gönül öyle bir değerdir ki; bir araya geldiğinde alçak gibi bir kelimeyi bile uçurur.”
Humble
A human being is respected and valuable as long as he carries the title of "caliph" bestowed upon him by his Lord.
Briefly; Man is like the moon and his Lord is like the Sun.
A human being who turns to his Creator and receives and reflects the lights from His names is "human".
The place in a human being for the mirror in which the light of Allah's names is reflected is the "heart".
The reflection of God's light in the heart makes one humble.
The most humble of creations is soil.
Whatever you throw into the ground, it will evaluate and return it to you in the best possible way.
In fact, our waste, which we consider the most impure, is used as the most beneficial fertilizer for the soil.
For this reason, prostration, which is stated in the hadith, is "the place where the servant is closest to his Lord"; It is also the place where we are closest to the soil and where we become integrated with the soil.
When a person breaks the connection with his Lord; His light goes away, he moves away from the earth, returns to his ego and sinks into his own darkness.
The devil loves darkness and completely occupies a person who is immersed in lightless darkness.
Our main guide in the range of values we apply in the course of our lives should be the sincere connection with God of the people we allow to be around us.
One of the most important criteria in that connection is the humility of the person.
There will never be any self-conceit, pride or arrogance in the person who knows his Lord and himself.
If a person has self-conceit, pride and arrogance, even if that person does not get up from the prayer rug, even if he goes to Umrah every year, even if he says he gets up for the tahajjud prayer at night, if he fasts on Mondays and Thursdays, send him away from those around you.
Surround yourself with people who are rich in heart.
As the late Fethi Gemuhluoğlu said;
“The heart is such a value that; When they come together, even a word like scoundrel flies.”